مسیر و مقصد

راه و مقصد (مسیر و هدف) استعاره مفهومی بسیار مفیدی است که به کمک آن می توانیم مسائل اطرافمان را بهتر درک کنیم یا منظور خودمان را بصورت شفاف تر و قابل فهم تری بیان کنیم:
+ لذت و رضایت، صرفا در رسیدن به هدف یا مقصدمان نیست، بلکه بودن در مسیر هدف و پیمودن این مسیر نیز لذت بخش است. (فقط به مقصد نهایی فکر نکنیم، بلکه سعی کنیم از مسیر نیز لذت ببریم)
+ گاهی برای رسیدن به مقصد، هزاران مسیر مختلف وجود دارد.
+ گاهی مقصد (یا هدف) خود را به درستی انتخاب می کنیم اما در انتخاب مسیر رسیدن به آن دچار اشتباه می شویم. (درست یا نادرست بودن راهی که می پیماییم بستگی به هدفمان دارد)
+ اگر مقصدمان نامشخص باشد یا آن را بصورت نادرست انتخاب کنیم، دیگر فرقی نمی کند که چه مسیری را برای رسیدن به آن بپیماییم. (مانند کسی که هدف خود را کسب شهرت و محبوبیت انتخاب می کند و راه های مختلفی را می آزماید و در نهایت به هدفش می رسد. اما می بیند که این هدف، هدف القایی از طرف جامعه بوده و رضایت او را تامین نمی کند)
+ مقصدهایی که پای افراد کمی به آن جا رسیده است، راه پاکوب و مسیر مشخص شده ای ندارند.
+ بعضی ها فکر می کنند که مسیر درست را تا انتها پیموده اند و به مقصد نهایی و کمال شایستگی رسیده اند و تنها کاری که اکنون باید انجام دهند اینست که بنشینند و منتظر بمانند تا فردی/شرکتی بیاید و استعدادهایشان را کشف کند. یا سیستم جامعه درست شود و استعدادهای آن ها را بکار بگیرد!
+ بعضی ها بجای اینکه فکر کنند در جستجوی رسیدن به حقیقت و در مسیر رسیدن به آن هستند، تصور می کنند به حقیقت و مقصد نهایی دست یافته اند و اکنون باید به ارشاد و راهنمایی دیگران بپردازند و آن ها را هم مقصد برسانند. با در نظر گرفتن استعاره مسیر و هدف، این سوالات به ذهن می رسد که: آیا مقصد مطلوب همگان یکی است؟ آیا مسیری که من برای رسیدن به مقصد می پیمایم، برای دیگران نیز بهترین و کوتاه ترین مسیر است؟