آیا یک کار کوچک که هر روز انجام می دهیم، بیشتر از رویدادهایی مانند فارغ التحصیلی، استخدام یا ازدواج بر زندگی ما اثر می گذارد؟
بنظر من بله، یک دلیل ساده اش هم بخاطر فرمول زیر است:
بنظر من بله، یک دلیل ساده اش هم بخاطر فرمول زیر است:
(البته این رابطه درباره همه رویدادهای روزانه صادق نیست) رویدادها و فعالیت هایی که بصورت روزانه تکرار می شوند، این شانس را دارند که 14600 بار در طول یک زندگی 40 ساله تکرار شوند و میزان تاثیر آن ها نیز در همین مقدار ضرب می شود. اما رویدادهای مقطعی مانند استخدام، استعفا، اخراج، افزایش چند برابری حقوق یا حتی ازدواج، با اینکه تاثیر مقطعی زیادی دارند و بیشتر از همه رویدادها در خاطر ما می مانند، فقط یک بار رخ می دهند و به ندرت تبدیل به روندی می شوند که مدل ذهنی و زندگی یک فرد را تغییر دهد.
اما قضیه به همین جا ختم نمی شود. برخی از رویدادهای کوچک روزانه اثر جمع شوندگی دارند و بنابراین اثربخشی آن ها بصورت نمایی رشد می کند. بعنوان مثال فرض کنید من به فلسفه علاقه مندم و هر روز قبل از خواب نیم ساعت درباره آن مطالعه یا فکر می کنم. مطالعه امروز من باعث می شود که مطالعه فردایم با آگاهی بیشتری صورت گیرد و اثربخش تر شود. بعبارت دیگر، در سال های ابتدایی، مطالعه من چندان موثر نیست، اما بعد از چند سال مغز من به گونه ای تغییر کرده است که با کمترین مطالعه یا تفکر، بیشترین نتیجه را می گیرم.
اما اثر برخی از رویدادهای مقطعی، با گذشت زمان کاهش می یابد و در نهایت نزدیک به صفر می رسد. فردی که به تازگی از دانشگاه معتبری فارغ التحصیل شده و هرجایی مدرک خود را نشان می دهد و ارزش و اعتبار بسیاری می یابد، بعد از گذشت چند سال، مدرک او دیگر همان اعتبار اولیه را نخواهد داشت. پس در یک نمودار می توان گفت:
اما قضیه به همین جا ختم نمی شود. برخی از رویدادهای کوچک روزانه اثر جمع شوندگی دارند و بنابراین اثربخشی آن ها بصورت نمایی رشد می کند. بعنوان مثال فرض کنید من به فلسفه علاقه مندم و هر روز قبل از خواب نیم ساعت درباره آن مطالعه یا فکر می کنم. مطالعه امروز من باعث می شود که مطالعه فردایم با آگاهی بیشتری صورت گیرد و اثربخش تر شود. بعبارت دیگر، در سال های ابتدایی، مطالعه من چندان موثر نیست، اما بعد از چند سال مغز من به گونه ای تغییر کرده است که با کمترین مطالعه یا تفکر، بیشترین نتیجه را می گیرم.
اما اثر برخی از رویدادهای مقطعی، با گذشت زمان کاهش می یابد و در نهایت نزدیک به صفر می رسد. فردی که به تازگی از دانشگاه معتبری فارغ التحصیل شده و هرجایی مدرک خود را نشان می دهد و ارزش و اعتبار بسیاری می یابد، بعد از گذشت چند سال، مدرک او دیگر همان اعتبار اولیه را نخواهد داشت. پس در یک نمودار می توان گفت:
رویدادهای جمع شونده و تکرار شونده بیشترین میزان تاثیر را در زندگی ما دارند، اما بدلیل اینکه تاثیر آن ها در ماه های ابتدای بسیار کم است، ما بندرت می توانیم به آن ها مقید و متعهد بمانیم و دوران اوج اثربخشی شان را مشاهده کنیم. این رویدادها معمولا به سبک زندگی ما مربوط می شوند. آقا معلم در "سبک زندگی یا سطح زندگی" در این باره نوشته است. تهیه یک نیایش شخصی و خواندن روزانه آن می تواند یکی از این رویدادها باشد. نیایشی که برخواسته از درونی ترین و اصیل ترین اصول و ارزش های ما باشد و ابتدای هر روز به ما یادآوری کند که چه هستیم و چه کار باید بکنیم. خواندن نیایش فردی خودمان در ابتدای هر روز کمک می کند تا رویدادها و درگیری های روزانه ما را از مسیر اصلی مان منحرف نکنند.
نوشتن روزانه نیز می تواند یکی دیگر از رویدادهای تکرارپذیر و جمع شونده باشد. شاهین کلانتری عزیز در پست "تنها راه نویسنده شدن" درباره صفحات صبحگاهی نوشته است.
ما طوری تکامل یافته ایم که متوجه رویدادهای کم اثر و تدریجی نمی شویم (قورباغه پخته). رویدادهای مقطعی و ضربتی که تاثیر ناگهانی ولی گذرا دارند بیشترین توجه ما را جلب می کنند و در ذهن و خاطر ما ثبت می شوند. ما به اشتباه، فکر می کنیم که این رویدادها باعث موفقیت یا شکست ما یا دیگران هستند.
نوشتن روزانه نیز می تواند یکی دیگر از رویدادهای تکرارپذیر و جمع شونده باشد. شاهین کلانتری عزیز در پست "تنها راه نویسنده شدن" درباره صفحات صبحگاهی نوشته است.
ما طوری تکامل یافته ایم که متوجه رویدادهای کم اثر و تدریجی نمی شویم (قورباغه پخته). رویدادهای مقطعی و ضربتی که تاثیر ناگهانی ولی گذرا دارند بیشترین توجه ما را جلب می کنند و در ذهن و خاطر ما ثبت می شوند. ما به اشتباه، فکر می کنیم که این رویدادها باعث موفقیت یا شکست ما یا دیگران هستند.
